زبانحال پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآلیه‌وسلم در وفات حضرت خدیجه سلام‌الله‌علیها
ای بهر شام تار دل من سحـر بمان آرامش دمـادم این خون جگـر بمان تو آمدی ورفت ز سینه غـم و کنون با رفتنت نزن به دل من شرر بمان ای تو تـوان بـرای دم ذوالفـقـار من تیغ عـلی بدون تو شد بی‌سـپر بمان ای بـال پر کشیدن من بی‌وفـا مـشو تنها مرو بدون من ای همسفر بمان عمرت کنار من سپری شد به رنج‌ها یار خوشی ندیده‌ام عمری دگر بمان ای عـلـت هـمیـشگـی سـرو قـامـتـم با رفتن تو می‌شکـند این کـمر بمان شد ثـروتت نـثار من و شد برای تو کهنه عبای من صدفت ای گهر بمان آخر برای فاطمه سخت است داغ تو دیگر مخـواه مـادری این پـدر بمان گر فکر جان فاطمه‌ای، جان من مرو بنگر که او شد از غم تو محتضر بمان شد آخرین سـفـارش تو بهر فـاطـمه گویم چگـونه واقعـۀ پـشت در بمان در خانه‌ای که آب وضو شد تبرکی از میخ در شود ثمرت بی‌ثـمر بمان مزد محـبت شب و روز تو می‌شود یاست شکـسته از ستم چل نفر بمان ارثیۀ فدک چو رسد دست غاصبین گردد خـسـوف عاید برج قـمر بمان |